Ang sumusunod ay mga karanasan ng aking mga Pilipinong kasamahan nang kami ay magtungo sa Korea upang dumalo sa isang ASEAN + 3 conference.

Ang mga participants ay nag-stay sa Kyung-Hee Dormitory, at kumpara sa mga dorms ng UP Diliman, langit ang Kyung-Hee. May aircon, sariling CR, telepono, Internet connection 24/7, magandang beds at maayos na closet. Ang sistema: dalawa hanggang apat ang occupant ng bawat kuwarto galing sa iba’t ibang bansa.
Eto na:

Room 1 (Pinoy at Hapon)
Galing sa cr ang hapon at mukhang kaliligo lang (rare ito!)
Jap: Can I borrow your towel? Sabay turo sa towel na nakabalabal na sa bewang nya.
Ngumiti na lang sya at sinabing “okay” pero sa loob-loob nya “Syet!”

Minsang nagkukuwentuhan kaming mga Pinoy, meron nag-advise na huwag daw mag-iwan ng personal na gamit sa loob ng cr dahil baka gamitin din ng mga roommates mo. Okay lang sana kung toothpaste at shampoo, pero ibang usapan na pag sabon at toothbrush. Biglang napatigil yung isa, naisip daw nya na bumili na lang ng bagong toothbrush kasi iniiwan pala nya sa cr yung kanya at isang beses daw, lumabas sa cr ang roommate nya na nakangiti sabay sabing “I’ve cleaned the toilet bowl”, naisip nya kung ano kaya yung ginamit nun na panglinis. Ewww.

Aminin man natin at hindi meron talaga silang “cute” na amoy. Naawa talaga ako kay Dô dahil ang kasama nya sa room ay Bumbay. Mabait naman at walang problema, yun nga lang, medyo iniiwasan kong bumisita sa room nila dahil sa amoy ng kuwarto at kadalasan ay medyo naaamoy ko na rin sa mga damit at gamit ng hny ko. Natuto na rin syang magtago ng towel dahil sa “towel experience” nung isa naming kasama. Naisip nya, 'yun hapon, yung roommate nya bumbay…at kulay alkitran.

Napansin talaga naming yung iba, hindi ugali na magpalit ng damit. Kung ano ang ginamit nila ngayon, bukas yun pa rin. One week po kaya kami sa Korea. At napakainit ng temperatura, isipin mong kailangan mong maglakad ng halos isang kilometro mula sa babaan ng bus hanggang sa library nila kung saan ginaganap yung conference. Ang mga Koreana naman naka-stilettos lagi, kesehodang duguan ang paa nila pagdating sa venue. Bilib talaga ako. Pero yung hindi pagpapalit ng damit, number one ang mga kasama naming lalaking hapon.

Minsan, pagkatapos naming mag-field trip sa Gyeongbuk-gong Palace at sa Korean Village, meron kaming pinuntahan na hotel. Siyempre, nag-unahan sa cr para magfreshen up ang mga girls. Maganda ang cr, classy at kumpleto sa amenities. Yun nga lang, wala silang hugasan ng paa, kaya ang mga kaibigan nating Indonesian, naghugas ng paa sa sink kung saan naghihilamos yung isang pinay. Nagkatinginan na lang kami at sabay na napamura. Pero sobrang tawang-tawa talaga ako.

Ang mga ganyang instances wala naman talagang problema kasi nga yun ang nakagawian na nila. Akala ba natin, por que, naliligo tayo lagi mabango ang amoy nila satin? Mali. Sabi nila ang mga Pilipino daw amoy-tubig. Paano ba yung amoy-tubig?