Napagdesisyunan kong gumamit ng chop sticks para kainin ung natirang egg omellette at kaning lamig. Di ko alam kung bakit. Tapos pinagkaabalahan kong kunin at panoorin yung DVD ng The Social Economy in Glasgow (anlupet ng accent nila) habang kumakain ng Lay’s at mocha drink na recipe ni A.

Ang daming nangyari mula ng huling post ko (nga pala, kakabasa ko lang ulit ng dalawang libro ni Bob Ong kaya ganito ako magsulat ngayon, ABNKKBSNPLAko saka Stainless Longganisa).

Skip muna yung kwentong Glasgow tutal wala namang masyadong happening dun bukod sa nasira ko ung camera namin ng ‘partner’ ko, araw-araw na makulimlim at malamig, pero sabi nila summer na daw yun at 11pm na saka palang madilim, astig!

Backtrack muna pagdating namin ditto sa Joburg nung July. Nakuwento ko na pala sa huling post yung nadatnan naming sitwasyon sa Greenside, with luggage, jet lag and all, nadatnan naming wala kaming toilet and bathroom at may mga walang habas na nagmamaso ng pader. Eish.

Dahil pagod natulog pa rin kami dun siempre. Kinabukasan, ginising kami nung landlord at gumamit na raw kami ng banyo dahil andyan na yung mga workers. Unahan naman kami kahit na gusto pa naming mag-stay na lang sa bahay at matulog maghapon. Hindi ka nga pala makakatulog kung may nagmamaso ng pader sa ulunan mo.

May side story pa pala. Pag gising namin nung umaga ring yun (yes, that fateful day), merong mga pulis sa labas at loob ng bahay dahil may nagnakaw nung electric box namin sa gate. Shet, first time to!

Kahit na expected na namin na mangyayari to (ang attitude kasi dito sa hijack/rape/burglary/death: a disaster waiting to happen) dahil sa kawalan ng electric fence o barbed wire para man lang magdalawang-isip yung mga magnanakaw, medyo shock pa rin kaming tatlo. Kasi nga bangag pa kami sa jet lag e.

Dumating yung punto nung araw na yun habang nagra-rant kami sa isa’t-isa (si A, J, at ako) na naiyak na ako sa sobrang depressing na sitwasyon. Ok lang to dahil sinabi ko na sa kanila dati pa na iyakin talaga ako. Si A nga medyo may sakit pa rin nun (may sakit sya buong duration ng ICSI at World Assembly) at ako nagsisimula ng magkasakit. So understandable kung bat cranky kami.

Pagod ka dahil sa dami ng trabaho sa ofis, pagdating mo sa bahay, marumi at may ‘ïbang tao’. Kaya pala maraming nagdi-divorce sa ganitong grounds J (Dito sa Joburg lalo na pag expat ka [naks], paranoid ka sa ‘ibang tao.’)

Nag-isip na kami ng solusyon pagkaraan ng dalawang araw dahil mukhang wala kaming makitang liwanag sa dulo ng tunnel. Hindi pala magagawa ng dalawang araw yung banyo. Kung alam mo yung bricks na gamit sa mga lumang simbahan, ganun ung itsura nung banyo dahil tinuklap yung mga tiles, dahil ditto nawala rin ung katiting na insulation, kaya pagpasok mo sa banyo para kang pumasok sa meat freezer.

Ang brilliant solution namin: kapalan ang mukha at makitira sa kaibigan. Dahil wala naman akong kaibigan, kaibigan ni J ang nilapitan namin. Si A, Pinay at katulad rin nyang volunteer. Nakilala ko na rin si A bago pa man yung bathroom disaster, nung nagpaparty kami sa Greenside bago kami umalis pa-Glasgow.

Fast forward dahil pagod na ako magsulat (sinulat ko muna sa notebook to!). Nahalata namin na hindi na nga matatapos yung grand construction sa bahay. Ang ending pagkatapos naming makitira ng ilang araw kay A: ako mas kinapalan pa ang mukha at nagtanong kung puwede bang dun na lang ako tumira hanggang October 13 (flight ko pabalik sa Pinas) at si J lumipat naman sa Newtown kasama yung isa pa naming ka-opisina. Walking distance lang sa ofis yung place nya. Sabi nga nung Austrian PM namin kay J, now you can work more. Joke lang pero medyo hindi nakakatawa dahil alam naman ng lahat na halos sa ofis na nakatira ang CSI team dahil sa trabaho. Kasama na ako dun.

Ngayon, almost one month na mula ng dumating kami galing sa mahal at nakakapagod na Glasgow adventure namin, pero hindi pa rin tapos ang banyo at wala pa ring electric gate. Nabalitaan rin namin na dun na natutulog si landlord sa loob ng banyo hehe Joke lang ulit, kahit naman medyo nagkasamaan kami ng loob, like ko pa rin sya. Saka maayos akong nagpaalam sa kanya nung gabi ng farewell party ni A (American housemate/officemate/close friend). As in naiyak pa ako (best actress!), habang nasa harap kami ng bonfire at may mga lasing na nagsasayawan at nagdedebate tungkol sa kawalan ng kaalaman sa world geography ng mga Amerikano (!). Dahil dito, nalaman niya na hindi ko naman talaga gustong umalis kaya lang logistics-wise hindi praktikal na tumira pa ako dun. Malayo kasi at mahirap maglakad ng 30-45 minutes papuntang sakayan ng taxi, lalo na kung apat sa sapatos mo ay stillettos. Sabi nya, bilhin ko na lang daw yung kotse na binebenta nung isa kong ka-opisina na paalis na rin. Sabi ko, (patawa ka ba) hindi ako marunong magmaneho. Kaya yun, feeling ko nakumbinsi ko na rin sya na wag na akong singilin sa renta hahahaha

So yun bale yung last party namin sa Greenside, kung saan ako tumira ng limang buwan. Nagluto, namasyal, tumawa, umiyak, at naglasing kasama ang isang Amerikanang nagserve for 2 years sa US peace corps sa Mali at isang Kenyan na 2 years ding volunteer sa India. Last party bago namin isinara yung chapter na yun ng buhay namin sa 102 Gleneagles.

Endless dinner parties at night outs, yan halos ang summary ng Gleneagles experience ko. Pero tulad ng maraming dinner parties at night outs, pag may lasing na, kailangan ng magpaalam sa host at umuwi.

Learning points sa Greenside:

• Ang Mali ay bansa sa West Africa at ang capital nito ay Bamako.
• Ang salita nila ay Bambara (Nanikama=Good job)
• Huwag uminom ng vodka kapag hindi pa nag-dinner
• Mag-isip munang mabuti kung gusto mo ba talagang mag-volunteer sa India
• Okay lang maglakad ng 45 minutes pauwi ng bahay basta may mga kasama kang naglalakad rin at may baon kayong cashew nuts
• Okay lang maglakad ng 45 minutes pauwi ng bahay kahit na nakasuot ka ng pointy shoes, basta alisin mo to 5 minutes after magsimula kayong maglakad
• Puwedeng gawing curry ang kahit anong gulay
• Mahalaga ang cumin at turmeric para sa authentic na curry
• Pwedeng ilagay sa freezer ang brown bread para tumagal ang shelf life, ganun din ang gatas
• Ang dhal ay isang uri ng legume (ang alam ko lang munggo e) at kinakain to (dhal curry)
• Pwedeng araw-araw kumain ng curry ng hindi ka naman bumabaho
• Makakasurvive ang Pinoy ng walang tabo (water dipper) sa banyo J, para-paraan lang